خیابان لاله زار تهران قدیم

خيابان لاله زار دهه چهل شمسي ، این خیابان از جنوب به میدان توپخانه (امام خمینی)، از شمال به خیابان انقلاب، از شرق به چهارراه سیدعلی و از غرب به خیابان فردوسی متصل است. لاله‌زار نماد نوگرایی و هنر ایران است و «شانزه‌لیزهٔ تهران» لقب گرفته بود. بسیاری از تئاترها، رستوران‌ها، تجارتخانه‌ها، کاباره‌ها، پیاله‌فروشی‌ها، خیاط خانه‌ها، سینماها و فروشگاه‌های معروف ایران در این خیابان قرار داشتند. ناصرالدین شاه پس از بازگشت از سفر اول فرنگستان به خیال احداث خیابانی مانند «شانزه‌لیزه» در تهران به عنوان «دارالخلافه» افتاد و دستور داد که از میان باغ مصفای لاله‌زار خیابان بکشند، زمین‌های اطراف خیابان نیز میان «مقربین درگاه» تقسیم شد. «خانه و باغ اتحادیه» یا «خانه امین‌السلطان» عمارتی مربوط به دوران قاجار است که به عنوان تنها بازمانده از خیابان لاله‌زار قدیم و یکی از نفایس معماری عصر قاجار شناخته می‌شود.




Glorious days of Lalezar Street: Champs-Élysées of Iran Lalezar avenue early 1960s.


Constructed in the 1870s, Lalezar avenue – also known as “Champs-Elysées of Tehran”- was once a symbol of modernity in a pre-modern country. There were many well-known theatres, restaurants, nightclubs, bars, cinemas and shops in Lalezar Avenue. Lalezar Street in the Iranian capital city, Tehran, has been of special significance to Iranian and foreign residents of Tehran since olden times. Lalezar has served as a criterion and urban measure of social developments in Tehran, which has likewise undergone a lot of change since its construction up to the present time.


Lalezar can be considered a symbol of modernity in Tehran.



Although Nasseriyeh (the present-day Nasser Khosrow) Street was the first street to be built in Tehran according to urban environment standards and European concepts, Lalezar was the first street to be built according to European and modern style.