وافورکشی ،مد زشت روز(قسمت آخر )
زنانی که تریاک می کشند ،ننگ جامعه ایرانند
...سئوال می کنم :تریاکی های معتاد و آلامد در سال چه مبلغ خرج تریاک کشی مجاز و غیر مجاز می کنند ؟
مقام وزارت بهداری جواب میدهد :
- در سال بطور متوسط 180 تن تریاک از خشخاشی که توسط شرکت های سهامی زراعی کشت میشود ،بدست می آید وبه بهای 5/7 ریال به معتادان فروخته می شود .ولی بسیاری از آنهایی که کوپن در اختیار دارند ،معتاد نیستند و از این طریق امرار معاش می کنند .باین معنی که تریاک را از دولت گرمی 5/7 ریال میخرند و گرمی 60 ریال (واین اواخر 200ریال )به دیگران می فروشند .
به این ترتیب هم پول مفت و باد آورده ای به چنگ می آورند و هم عده ای از هموطنان خود را بتدریج معتاد می کنند .
آن مقدار تریاک قاچاقی که وارد ایران می شود ،در نفاط مرزی کیلویی 3000 تا 5000 ریال و در شهرهای مختلف بین کیلویی پنجاه هزار تا هفتاد هزار ریال فروخته می شود .
در حقیقت قاچاقچی قیمت خطراتی را که با آن مواجه می شود دریافت می کند .وقتی تریاک را راحت و بدون دردسر توزیع کند پول کمتری میگیرد ،و وقتی توزیع مشکل باشد و ترس و دلهره جایگزین آرامش خاطر گردد .نرخ فروش هم بالا می رود .کما اینکه در دو هفته اخیر که مبارزه با تریاک کشی از طرف دولت آغاز شد .نرخ تریاک چهار برابر شده است .
بطور کلی میتوان گفت هرسال تریاکی های ایران بین 700 تا 900 میلیون تومان پول دود میدهند و این سرمایه ایست که می توان با آن دهها مدرسه و بیمارستان تاسیس کرد .
چرا ریشه اعتیاد سوزانده نشده است .
سئوال - ظاهرا تلاش برای اینکه معتادان بطور اجباری معالجه بشوند .نتیجه بخش نبوده است .بنظر شما چه راه حلی معقول و اصولی برای این مسئله مهم و حیاتی وجود دارد ؟
- معالجه اجباری باین دلیل ناموفق بوده است که سیصد هزار معتاد داریم و 900 تا 1000 تخت بیمارستانی و به همین دلیل در مان اجباری فقط در مورد معتادانی که دستگیر می شوند ،صورت میگیرد .فی المثل اگر معتادی به دلیل ارتکاب جرمی دستگیر شد ،بجای آنکه روانه زندان شود ،در بیمارستان معتادان تحت در مان اجباری قرار می گیرد .
البته از نظر فنی ،معتادان بر دو دسته اند یکی معتادان روانی و دیگری معتادان اتفاقی ،درمان معتادان اتفاقی آسان و بدون تشریفات است ،ولی معالجه معتادان روانی بسیار مشکل و توام با تشریفات سخت و فشرده ایست که مدت زیادی بطول می انجامد .
موضوع مهم اینست که اغلب معتادان فکر می کنند اگر در صدد ترک اعتیاد برایند ،با خطر مرگ مواجه خواهند شد .در حالی که تاکنون هیچ معتادی بخاطر ترک اعتیاد نمرده و اینکه عوام می گویند فلانی بعلت نرسیدن تریاک مرد ،حرف بی پایه ایست که از نظر علمی مردود شناخته شده است .
سئوال – میدانید که از سال 1347 که کشت خشخاش مجددا مجاز اعلام شد و اعتیاد به تریاک را ظاهرا قانونی کرده ایم تعداد معتادان بار دیگر رو به فزونی گذاشته است .چطور می توانیم هم خشخاش کشت کنیم و هم جلوی تریاکی شدن مردم را
بگیریم ؟
- برای اینکه در جامعه ای با اعتیاد مبارزه جدی شود باید اول دسترسی به تریاک یا هر ماده مخدر دیگری مشکل باشد .دوم باید استعمال مواد مخدر برای مردم عمل زشت و گناه آمیزی تلقی بشود . یعنی اجتماع اعتیاد را به هیچ وجه تحمل نکند و اگر جامعه ای در مقابل این بلای بزرگ بی تفاوت بود .نمی توان با اعتیاد مبارزه کرد .وقتی با دادن کوپن و تریاک ارزان قیمت ،نوعی دعوت به فساد را رواج داده ایم .مشکل است بتوانیم تریاکی را از پای منقل و وافور بلند کنیم و روی تخت بیمارستان بخوابانیم .وقتی تریاک را گرمی 5/7 ریال به مردم میدهیم .نمی توانیم از آنها بخواهیم بساط دود و دم برپا نکنند .پس تریاک را به آنها می فروشیم که چکارش کنند ؟آدم ضعیف النفس در جامعه فراوان است و تریاک گرمی 5/7 قاتل جان ضعیف النفس هاست .
مطلب مهم دیگری که لازم است یادآور شوم ،اینست که درمان معتادان در بیمارستان های خصوصی به هیچ وجه عملی و به صلاح نیست .اولین شرط درمان معتاد مصون بودن محل نگهداری او از دخول مواد مخدر به آنجاست .در صورتیکه رفت و آمد به بیمارستان های خصوصی کاملا آزادانه صورت می گیرد و ملاقات کنندگان میتوانند در مقابل التماس های معتاد به او مواد مخدر برسانند ودر نتیجه معالجه اورا غیر ممکن سازند .
اصولا درمان معتاد روانی ،کار یک پزشک نیست .بلکه به یک تیم پزشکی مرتب از طبیب عمومی ،روانپزشک ،روانشناس ،و همچنین به مددکار اجتماعی و بعد از معالجات اولیه به متخصصان توانبخشی نیازمند است .
در بیمارستان خصوصی با یک طبیب چگونه می شود معتاد را معالجه کرد ؟تازه بعضی از معتادان تریاکی به بیمارستان خصوصی می روند و بصورت معتاد به مرفین خارج می شوند .
ناقوس خطر
سئوال – از آنهایی که بطور تفننی تریاک می کشند ودر نهایت فخر فروشی اتاقی هم مخصوص اینکار در خانه شان دارند .آماری در دست هست یا نه ؟ظاهرا تعداداینگونه افراد و خانواده ها کم نیست و تریاک کشی یک نوع مد جدید روز شده است
- از تریاکی های تفننی و آنهایی که بخاطر هوی و هوس وافور می کشند ،هیچ آماری در دست نیست .قبل از انکه تریاک کوپنی به مردم داده شود ،تریاک کشی ننگ اجتماعی محسوب می شد ودر خفا و پنهان صورت میگرفت .وتریاکی هم که تریاک را با زحمت زیاد و با ترس و لرز از قانون به قیمت گزاف می خرید ،حاضر نبود حتی یک پک تریاکش را به دیگرس بدهد .ولی حالا که تریاک خیلی آسان بدست می آید .وافوری در پناه آن جواز کذائی مصون از تعرض است و در حقیقت تریاک را در پناه قانون می کشد و به همین دلیل تریاک وارد مجالس انس و محافل خانوادگی خانواده های خوشگذران شده است .واین بزرگترین ناقوس خطر است که تریاک کشی نشانه تشخص وتعین ،ثروتمندی و گاهی هم نشانه روشنفکری قلمداد بشود .
این خطریست که جوانان کم تجربه را بطرف اعتیاد سوق میدهد .چون امروزه جوانان از افراد مرفه و خوشگذران تقلید می کنند و تریاک کشی بزودی کاری خواهد شد نظیر چشم و هم چشمی کردن در پوشیدن لباس و پیروی از مد که می بینید کار مد به کجا کشیده و امروزه هرکس شلوار پاره تر بپوشد و موهای ژولیده تر و ریش و سبیل انبوه تر داشته باشد ،بیشتر مورد توجه جوانان قرار می گیرد .
سئوال - معالجه یک فرد معتاد به تریاک چقدر طول می کشد و چقدر خرج دارد ؟
- یک معتاد اتفاقی بر حسب میزان اعتیاد در مدت حداکثر یک ماه می تواند تریاک مورد مصرف را تدریجا کم کند تا بکلی از استعمال آن بی نیاز شود و بعد از یک ماه اولیه تا دو ماه حالت نقاهت دارد .که اگر در این دو ماه مقاومت کند و وسوسه رجعت اورا راحت بگذارد ،کاملا بهبود خواهد یافت .
سئوال – قرص های مسکن فراوانی که بدون ارائه نسخه طبیب در داروخانه ها در اختیار مردم قرار میگیرد ،باعث ایجاد اعتیاد ودر نتیجه تشدید بیماری های عصبی می شود .چرا وزارت بهداری در این مورد سخت گیری نمی کند ؟
- متاسفانه در ایران قانونی برای نظارت و کنترل ورود ،نگاهداری ،فروش و مصرف مواد شیمیائی اعتیاد آور وجود نداشت و از این بابت خسارات مادی و معنوی فراوانی به مردم وارد میشد .اما اخیرا وزارت بهداشت لایحه ای بنام « قانون مواد روانگردان » به مجلسین فرستاد که از تصویب نهایی گذشت وبه دولت ابلاغ شد و پس از توشیح ملوکانه به اجرا درخواهد آمد .
با اجرای این قانون ،توزیع و مصرف کلیه مواد شیمیائی تحت نظر و کنترل شدید دولت در خواهد آمد و برای متخلفین مجازات های شدید و سنگین در نظر گرفته است .
پایان
مجله زن روز / شماره 551 /آبانماه 1354
زنانی که تریاک می کشند ،ننگ جامعه ایرانند
...سئوال می کنم :تریاکی های معتاد و آلامد در سال چه مبلغ خرج تریاک کشی مجاز و غیر مجاز می کنند ؟
مقام وزارت بهداری جواب میدهد :
- در سال بطور متوسط 180 تن تریاک از خشخاشی که توسط شرکت های سهامی زراعی کشت میشود ،بدست می آید وبه بهای 5/7 ریال به معتادان فروخته می شود .ولی بسیاری از آنهایی که کوپن در اختیار دارند ،معتاد نیستند و از این طریق امرار معاش می کنند .باین معنی که تریاک را از دولت گرمی 5/7 ریال میخرند و گرمی 60 ریال (واین اواخر 200ریال )به دیگران می فروشند .
به این ترتیب هم پول مفت و باد آورده ای به چنگ می آورند و هم عده ای از هموطنان خود را بتدریج معتاد می کنند .
آن مقدار تریاک قاچاقی که وارد ایران می شود ،در نفاط مرزی کیلویی 3000 تا 5000 ریال و در شهرهای مختلف بین کیلویی پنجاه هزار تا هفتاد هزار ریال فروخته می شود .
در حقیقت قاچاقچی قیمت خطراتی را که با آن مواجه می شود دریافت می کند .وقتی تریاک را راحت و بدون دردسر توزیع کند پول کمتری میگیرد ،و وقتی توزیع مشکل باشد و ترس و دلهره جایگزین آرامش خاطر گردد .نرخ فروش هم بالا می رود .کما اینکه در دو هفته اخیر که مبارزه با تریاک کشی از طرف دولت آغاز شد .نرخ تریاک چهار برابر شده است .
بطور کلی میتوان گفت هرسال تریاکی های ایران بین 700 تا 900 میلیون تومان پول دود میدهند و این سرمایه ایست که می توان با آن دهها مدرسه و بیمارستان تاسیس کرد .
چرا ریشه اعتیاد سوزانده نشده است .
سئوال - ظاهرا تلاش برای اینکه معتادان بطور اجباری معالجه بشوند .نتیجه بخش نبوده است .بنظر شما چه راه حلی معقول و اصولی برای این مسئله مهم و حیاتی وجود دارد ؟
- معالجه اجباری باین دلیل ناموفق بوده است که سیصد هزار معتاد داریم و 900 تا 1000 تخت بیمارستانی و به همین دلیل در مان اجباری فقط در مورد معتادانی که دستگیر می شوند ،صورت میگیرد .فی المثل اگر معتادی به دلیل ارتکاب جرمی دستگیر شد ،بجای آنکه روانه زندان شود ،در بیمارستان معتادان تحت در مان اجباری قرار می گیرد .
البته از نظر فنی ،معتادان بر دو دسته اند یکی معتادان روانی و دیگری معتادان اتفاقی ،درمان معتادان اتفاقی آسان و بدون تشریفات است ،ولی معالجه معتادان روانی بسیار مشکل و توام با تشریفات سخت و فشرده ایست که مدت زیادی بطول می انجامد .
موضوع مهم اینست که اغلب معتادان فکر می کنند اگر در صدد ترک اعتیاد برایند ،با خطر مرگ مواجه خواهند شد .در حالی که تاکنون هیچ معتادی بخاطر ترک اعتیاد نمرده و اینکه عوام می گویند فلانی بعلت نرسیدن تریاک مرد ،حرف بی پایه ایست که از نظر علمی مردود شناخته شده است .
سئوال – میدانید که از سال 1347 که کشت خشخاش مجددا مجاز اعلام شد و اعتیاد به تریاک را ظاهرا قانونی کرده ایم تعداد معتادان بار دیگر رو به فزونی گذاشته است .چطور می توانیم هم خشخاش کشت کنیم و هم جلوی تریاکی شدن مردم را
بگیریم ؟
- برای اینکه در جامعه ای با اعتیاد مبارزه جدی شود باید اول دسترسی به تریاک یا هر ماده مخدر دیگری مشکل باشد .دوم باید استعمال مواد مخدر برای مردم عمل زشت و گناه آمیزی تلقی بشود . یعنی اجتماع اعتیاد را به هیچ وجه تحمل نکند و اگر جامعه ای در مقابل این بلای بزرگ بی تفاوت بود .نمی توان با اعتیاد مبارزه کرد .وقتی با دادن کوپن و تریاک ارزان قیمت ،نوعی دعوت به فساد را رواج داده ایم .مشکل است بتوانیم تریاکی را از پای منقل و وافور بلند کنیم و روی تخت بیمارستان بخوابانیم .وقتی تریاک را گرمی 5/7 ریال به مردم میدهیم .نمی توانیم از آنها بخواهیم بساط دود و دم برپا نکنند .پس تریاک را به آنها می فروشیم که چکارش کنند ؟آدم ضعیف النفس در جامعه فراوان است و تریاک گرمی 5/7 قاتل جان ضعیف النفس هاست .
مطلب مهم دیگری که لازم است یادآور شوم ،اینست که درمان معتادان در بیمارستان های خصوصی به هیچ وجه عملی و به صلاح نیست .اولین شرط درمان معتاد مصون بودن محل نگهداری او از دخول مواد مخدر به آنجاست .در صورتیکه رفت و آمد به بیمارستان های خصوصی کاملا آزادانه صورت می گیرد و ملاقات کنندگان میتوانند در مقابل التماس های معتاد به او مواد مخدر برسانند ودر نتیجه معالجه اورا غیر ممکن سازند .
اصولا درمان معتاد روانی ،کار یک پزشک نیست .بلکه به یک تیم پزشکی مرتب از طبیب عمومی ،روانپزشک ،روانشناس ،و همچنین به مددکار اجتماعی و بعد از معالجات اولیه به متخصصان توانبخشی نیازمند است .
در بیمارستان خصوصی با یک طبیب چگونه می شود معتاد را معالجه کرد ؟تازه بعضی از معتادان تریاکی به بیمارستان خصوصی می روند و بصورت معتاد به مرفین خارج می شوند .
ناقوس خطر
سئوال – از آنهایی که بطور تفننی تریاک می کشند ودر نهایت فخر فروشی اتاقی هم مخصوص اینکار در خانه شان دارند .آماری در دست هست یا نه ؟ظاهرا تعداداینگونه افراد و خانواده ها کم نیست و تریاک کشی یک نوع مد جدید روز شده است
- از تریاکی های تفننی و آنهایی که بخاطر هوی و هوس وافور می کشند ،هیچ آماری در دست نیست .قبل از انکه تریاک کوپنی به مردم داده شود ،تریاک کشی ننگ اجتماعی محسوب می شد ودر خفا و پنهان صورت میگرفت .وتریاکی هم که تریاک را با زحمت زیاد و با ترس و لرز از قانون به قیمت گزاف می خرید ،حاضر نبود حتی یک پک تریاکش را به دیگرس بدهد .ولی حالا که تریاک خیلی آسان بدست می آید .وافوری در پناه آن جواز کذائی مصون از تعرض است و در حقیقت تریاک را در پناه قانون می کشد و به همین دلیل تریاک وارد مجالس انس و محافل خانوادگی خانواده های خوشگذران شده است .واین بزرگترین ناقوس خطر است که تریاک کشی نشانه تشخص وتعین ،ثروتمندی و گاهی هم نشانه روشنفکری قلمداد بشود .
این خطریست که جوانان کم تجربه را بطرف اعتیاد سوق میدهد .چون امروزه جوانان از افراد مرفه و خوشگذران تقلید می کنند و تریاک کشی بزودی کاری خواهد شد نظیر چشم و هم چشمی کردن در پوشیدن لباس و پیروی از مد که می بینید کار مد به کجا کشیده و امروزه هرکس شلوار پاره تر بپوشد و موهای ژولیده تر و ریش و سبیل انبوه تر داشته باشد ،بیشتر مورد توجه جوانان قرار می گیرد .
سئوال - معالجه یک فرد معتاد به تریاک چقدر طول می کشد و چقدر خرج دارد ؟
- یک معتاد اتفاقی بر حسب میزان اعتیاد در مدت حداکثر یک ماه می تواند تریاک مورد مصرف را تدریجا کم کند تا بکلی از استعمال آن بی نیاز شود و بعد از یک ماه اولیه تا دو ماه حالت نقاهت دارد .که اگر در این دو ماه مقاومت کند و وسوسه رجعت اورا راحت بگذارد ،کاملا بهبود خواهد یافت .
سئوال – قرص های مسکن فراوانی که بدون ارائه نسخه طبیب در داروخانه ها در اختیار مردم قرار میگیرد ،باعث ایجاد اعتیاد ودر نتیجه تشدید بیماری های عصبی می شود .چرا وزارت بهداری در این مورد سخت گیری نمی کند ؟
- متاسفانه در ایران قانونی برای نظارت و کنترل ورود ،نگاهداری ،فروش و مصرف مواد شیمیائی اعتیاد آور وجود نداشت و از این بابت خسارات مادی و معنوی فراوانی به مردم وارد میشد .اما اخیرا وزارت بهداشت لایحه ای بنام « قانون مواد روانگردان » به مجلسین فرستاد که از تصویب نهایی گذشت وبه دولت ابلاغ شد و پس از توشیح ملوکانه به اجرا درخواهد آمد .
با اجرای این قانون ،توزیع و مصرف کلیه مواد شیمیائی تحت نظر و کنترل شدید دولت در خواهد آمد و برای متخلفین مجازات های شدید و سنگین در نظر گرفته است .
پایان
مجله زن روز / شماره 551 /آبانماه 1354
No comments:
Post a Comment